Απόρριψη του νερού αποστράγγισης, δηλαδή του νερού που αντλείται στο πλαίσιο εκσκαφών για κατασκευή ουρανοξυστών, σε βάθος λιγότερο των δέκα μέτρων εισηγείται μελέτη, η οποία καταπιάστηκε με τις πιθανές επιπτώσεις στους κόλπους Λεμεσού, Λάρνακας και Πάφου. Αξίζει να σημειωθεί, πως στην ίδια μελέτη αναφέρεται πως το νερό είναι τόσο ακατάλληλο, που δεν πρέπει καν να διοχετευθεί στους αγωγούς λυμάτων του αποχετευτικού.
Σημειώνεται, επίσης, πως οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες είχαν εισηγηθεί απόρριψη του νερού αποστράγγισης σε βάθος 40 μέτρων, ώστε να εξουδετερώνεται ο κίνδυνος επηρεασμού του θαλάσσιου περιβάλλοντος στο σημείο απόρριψης. Η εισήγηση για μείωση του βάθους στα δέκα μέτρα, που συνεπάγεται μικρότερο μήκος αγωγών και κατ’ επέκταση μικρότερο κόστος για τους επενδυτές των πύργων, προέκυψε, όπως αναφέρεται στη σχετική μελέτη, κατόπιν δοκιμών προσομοίωσης στη διασπορά των ρύπων στη θάλασσα.
Από τη μελέτη προσομοίωσης, όπως αυτή καταγράφεται στη μελέτη, η διασπορά που επιτυγχάνεται (κατά την απόρριψη) είναι τέτοια που δεν δύναται να αποτελέσει πηγή αρνητικής επίπτωσης στο θαλάσσιο περιβάλλον. Πάντως, υποδεικνύεται πως θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν αν κοντά στο σημείο απόρριψης υπάρχει παραλία λουομένων.
Στην ίδια μελέτη αναφέρεται πως στην περίπτωση της Λάρνακας «η αλατότητα του νερού αποστράγγισης είναι τόσο υψηλή ώστε κρίνεται ακατάλληλο όχι μόνο για άρδευση αλλά ακόμη και για να μεταφερθεί (μέσω των αγωγών του αποχετευτικού δικτύου) στο σταθμό λυμάτων για παραγωγή νερού τριτοβάθμιας επεξεργασίας.
Γενικά, το υπόγειο νερό της περιοχής που περιβάλλεται από τον κόλπο της Λάρνακας θεωρείται υποβαθμισμένο με υψηλή αλατότητα, ενώ οι συγκεντρώσεις νιτρικών δεν θεωρούνται ιδιαίτερα ψηλές.
Εκτός από το νερό αποστράγγισης, οι παραλιακές πόλεις επιβαρύνονται επίσης από τα λιπάσματα, τα αστικά όμβρια ύδατα, από τις λιμενικές εγκαταστάσεις, τη δραστηριοποίηση των εγκαταστάσεων επεξεργασίας και αποθήκευσης πετρελαιοειδών, την αλιεία, τους σταθμούς αστικών λυμάτων, τις μονάδες αφαλάτωσης (όπου υπάρχουν). καθώς και τη ρύπανση από τα αστικά απορρίμματα. Παράλληλα, επηρεάζουν οι υδατοκαλλιέργειες και οι ηλεκτροπαραγωγοί σταθμοί (όπου υπάρχουν).
Όποια μέθοδος διάθεσης του νερού αποστράγγισης και αν επιλεγεί, η μελέτη υποδεικνύει, πως για σκοπούς αποφυγής/μείωσης και πρόληψης οποιωνδήποτε περιβαλλοντικών προβλημάτων (δυνητικής ρύπανσης) που τυχόν συνδέονται με τη διάθεση του νερού αποστράγγισης, πρέπει να υιοθετείται η εφαρμογή σειράς μέτρων για αποφυγή της.
Στην Πάφο, η ποιότητα του νερού αποστράγγισης δεν φαίνεται σύμφωνα με τη μελέτη, να είναι τέτοια που να μπορεί να
δημιουργήσει προβλήματα. Συγκεκριμένα, αναφέρεται πως «στις πλείστες περιπτώσεις αναπτύξεως ψηλών κτηρίων όπου εκτιμάται ότι θα προκύπτει ανάγκη αποστράγγισης υπόγειου νερού, η ποιότητα και η ποσότητα του νερού αποστράγγισης αναμένεται ότι θα είναι τέτοια που στην περίπτωση της Πάφου δεν αναμένεται να απαιτηθεί απόρριψη στη θάλασσα».
Η πλέον κατάλληλη μέθοδος αποστράγγισης στην Πάφο, θεωρείται αυτή της συλλεκτικής τάφρου περιμετρικά της εκσκαφής, η οποία να οδηγεί το υπόγειο νερό σε φρεάτια/φρεάτια άντλησης.
Χάρτης παρακολούθησης των σημείων αποστράγγισης
Τη μεγαλύτερη επιβάρυνση από την απόρριψη του αποστραγγισμένου νερού θα δεχθεί η θαλάσσια περιοχή της Λεμεσού όπου μέχρι το έτος 2022 εκτιμάται ότι θα απορριφθούν πέραν των 13 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού.
Ανάμεσα στα μέτρα, που υποβάλλεται εισήγηση να ληφθούν, είναι και η λειτουργία μηχανισμού παρακολούθησης των πιθανών επιπτώσεων, καθώς και η ετοιμασία Χάρτη από το Τμήμα Πολεοδομίας όπου θα υποδεικνύονται περιοχές όπου η εκσκαφή πέραν ενός συγκεκριμένου βάθους, βάσει των υδρογεωλογικών χαρακτηριστικών και της στάθμης του υπόγειου νερού, θα απαιτεί εργασίες αποστράγγισης.
